انجام تست آنتی بادی کرونا

آزمایش سرولوژیک کورونا (تشخیص آنتی بادی هایIgG و IgM بر علیه ویروس Covid 19) شایع ترین نوع آنتی بادی مورد استفاده در سیستم ایمنی ، کلاس IgG ایمونوگلوبولین ها است. در برخورد با ویروس، ابتدا آنتی بادی IgM ظاهر می شود و پس از آن IgA روی سطوح مخاط یا IgG در سرم مشاهده می شود. آنتی بادی IgG آنتی بادی اصلی در پاسخ به ویروس است و با نیمه عمر 7 تا 21 روز بسیار پایدار است و با تولید مداوم آن برای مدتها و گاهی تا پایان عمر در بدن قابل شناسایی است. زمان شروع تولید آنتی بادیها در بدن درمورد ویروس ها یا آنتی ژنهای مختلف متفاوت می باشد. طبق اطلاعاتی که تاکنون از بیماری کووید 19 داریم زمان شروع پاسخ آنتی بادی به COVID-19 کند است. اگرچه داده ها در این مرحله هنوز محدود هستند، به نظر می رسد که پاسخ اولیه آنتی بادی IgM تا 9 روز پس از عفونت اولیه و پاسخ آنتی بادی IgG تا روز 11 به اوج نمی رسد. البته گزارشی نیز ازشروع تولید IgM در روزهای اولیه و به اوج رسیدن آن طی 5 روز وجود دارد. پاسخ IgG دست کم تا ماهها و شاید سالها در بدن قابل شناسایی است و می تواند به عنوان معیاری برای سابقه ابتلا به بیماری به کار رود. در حال حاضر آزمایشهای تشخیصی این ویروس مبتنی بر تشخیص RNA هستند و حضور ماده ژنتیکی ویروسی را تشخیص می دهند. این آزمایشها قادرند فقط عفونت فعال را در مدت زمان خاصی در طول عفونت نشان دهند. از دست رفتن زمان مناسب نمونه گیری ویروسی می تواند نتایج منفی کاذب ارائه دهد. علاوه بر این یک نمونه نادرست می تواند سودمندی سنجش مبتنی بر شناسایی ژنوم را محدود کند. نکته مهم دیگر اینجاست که همه افراد در معرض SARS-CoV-2 بیمار نیستند و همه بیماران آلوده، به بیماری تنفسی شدید مبتلا نمی شوند. بر این اساس ، عفونت SARS-CoV-2 تقریباً به سه مرحله تقسیم می شود: مرحله اول ، یک دوره کمون بدون علامت با یا بدون ویروس قابل تشخیص. مرحله دوم ، دوره با علامتهای خفیف با حضور ویروس که شاید در آنها بیماری آنقدر خفیف باشند که فرد آن را به عنوان سرماخوردگی یا حساسیت بی اهمیت تلقی کند. مرحله سوم، مرحله باعلائم تنفسی شدید با بار ویروسی بالا. کلیه افراد آلوده این سه مرحله را طی نمیکنند و ممکن است عفونت تا مرحله یک یا دو پیشروی کند، ولی در بدن تمامی آنها آنتی بادی تولید خواهد شد. از نظر پیشگیری ، افراد در مرحله اول و دوم ، حاملینی هستند که کمترین قابلیت مدیریت را دارند ، زیرا حداقل در برخی موارد ، آنها ویروس را ناآگاهانه گسترش می دهند. از طرف دیگر هر چند تحقیقات بیشتری نیاز است ولی بر اساس دانسته های ما از سایر بیماریهای ویروسی ، ابتلا حتی به موارد بی علامت یا خفیف بیماری باعث مصونیت ، در برابر عفونت های جدید تا مدتها و به صورت بدبینانه حداقل تا مدت زمان یک یا چند ماهه می گردد. در مورد کووید 19 نیز اگر چنین باشد، این افراد می توانند انتشار در حال رشد ویروس را کند کنند. سنجش ایمنی ما را قادر می سازد بیمارانی را که COVID-19 داشته اند ، به صورت گذشته نگر شناسایی کنیم. نوع آنتی بادی و سطح نسبی آن نیز می تواند برای نشان دادن مرحله عفونت و تخمین زمان تماس با ویروس استفاده شود .1